Karantinadan Fotoğraf Günlükleri: Boe Marion

Bu görsel hikaye, New York’un Bed-Stuy mahallesindeki evimizde, bir öğleden sonra bahçede geçirdiğimiz zamanı anlatıyor. Topraktan çıkardığım çeşitli nesneler, kesilmiş bitkiler, geçen sonbaharda topladığım kurutulmuş mantarlar (içlerinden biri mucizevi bir şekilde ayağa benziyor), vaftiz oğlumun mürekkep ayak iziyle süslü kartpostal (Norveç’te vaftiz babası olduğunda bunu almak gelenektir), eşim Olivia’nın elleri, gün batımından sonra penceremizden donuk bir görüntü ve son olarak çatımızda yüzünü saklayan bir adam. Bu projeyi yaratmak zihnimi meşgul tutmaya yardımcı oldu. Eski eşyaları çıkarmak, polaroid makinemi tekrar kullanmak ve baharın tadını çıkarmak çok keyifliydi. Bu süreçte bana haz verenler; küçük gibi görünen işlere odaklanmak, dar ve tek bir bakış açısıyla olayların iyice derinine inip, etrafımdaki her şeyi bir anlığına unutmak.