Gizli bahçe

Haftasonu diye geç kalktık, zamanı cömertçe kullanarak kahvaltı ettikten sonra mahallede yürüyüşe çıktık. Hiç beklentisiz, amaçsız, telaşsız…

Yalnızca evlerin olduğu, iki yanında ağaçlar sıralı sokakta yürürken “Şurada bir şey var galiba, bakalım mı” dedi kocam ve hiç beklenmedik bir anda kendimizi alternatif bir alışveriş merkezinin içinde bulduk.

Yılbaşı hediye alışverişinde lokal olanın yükselişine bir kere daha şahit olduk.

O gün, yılbaşı alışveriş etkinliğine ev sahipliği yapıyor olmasaydı, buraya, alternatif diye üstüne basa basa da olsa, alışveriş merkezi demezdim aslında. Ama ne derdim, onu da bilmiyorum. Özenle bakıldığı her halinden belli gözalıcı bahçeler, süs havuzları, restoran, kafe, arkada küçük bir atölyenin olduğu mücevherci, bebek giysileri mağazası, sanat galerisi, eski parçaları tamir eden bir mobilya ustasının devasa atölyesi, el yapımı çömlekler sabunlar satan küçük bir dükkan, bir çiçekçi, bir hediyelik eşya mağazası, bir toplantı salonu, bir de müzik workshop alanı… Yaklaşık 14 dönüm üzerine, İspanyol kolonyal mimari tarzında inşa edilmiş bu eski yapının çeşitli bölümlerinde kendine yer bulmuş.

Burası neresi, biz nereye geldik diye düşünerek etrafta bir ipucu ararken bulduğum bir broşürde, tarihi 1929’a kadar uzanan gizli bahçenin sırrını çözdüm: Delight and Garfield Merner, sanatı çok seven ve sık sık seyahat eden bir çift. 1920’lerde yine bir seyahat dönüşünde Avrupa’nın sanatla iç içe yaşam tarzını Amerika’ya taşımaya ve burada yerel sanatçıları ve zanaatkarları desteklemeye karar veriyorlar. Yer olarak da, İspanyollarla Amerikan yerlilerinin yani Kızılderililerin barış yaptıkları ilk şehirlerden biri olan, İspanyolca’da “uzun ağaç” anlamına gelen Palo Alto’yu seçiyorlar. Allied Arts Guild (Sanatçılar Birliği) işte böyle kuruluyor, o gün bugündür varlığını bu adreste sürdürüyor.

14 dönüm üzerine kurulu Allied Arts Guild'in bahçelerinin bakımını tam zamanlı çalışan bahçıvan Kathleen Bryan yapıyor.

Zaman içinde restore edilen, aileden satın alınan ve artık gönüllüler tarafından yönetilen Artist Arts Guild, kutlamalara, çeşitli iş toplantılarına ev sahipliği yapıyor. Bağışlar dışında, en büyük gelir kaynağı da bu organizasyonlardan elde ediyor. Ve bütün kâr, Stanford Üniversitesinin dünyaca ünlü çocuk hastanesi Lucile Packard Children’s Hospital’a gidiyor.

O gün bir tesadüfle kapısından girdiğimiz bu güzel mekanda saatler geçirdik. Yerel ressamların ve fotoğrafçıların işlerini gördük, aile yadigarı mobilyaları tamir eden Tom Kienninger ile sohbet ettik. Yöneticilerden Kay Harrison’la ve 25 yıllık deneyimli bahçıvan Kathleen Bryan ile tanıştık. Yerel alışverişin yükselişine bir kez daha şahit olduk. En güzeli de, hiç hesapta olmayan sürpriz bir gün yaşadık.

Zamanın birinde yaşamış insanların, dünyanın bir ucunda yaptığı bir iş, son derece estetik ve faydalı bile olsa uzaktaki hayatlara kolay kolay değmez. Ben de, bahçelerden ve mekanın hikayesinden çok etkilenmeme rağmen, size anlatırken yeterince heyecan yaratamamış olabilirim!

O zaman yine o güne dair başka bir şey söyleyeyim.

Benim için o günün bir anlamı da boş zaman kavramı üzerine düşünmek oldu.

Zamanımız olmasaydı o bahçeye bakmayacaktık.

Hemen yanıbaşımızdaki güzellikten bihaber yaşayacaktık.

Boş zamanların en güzel yanı bize yeni kapılar açmak için fırsat sunması.

Boş zamanınız yoksa, dolu zamanlardan çalın.

O kapıları mutlaka açın.

Aile yadigarı mobilyaların yeniden doğduğu bu atölye de Allied Arts Guild'de kendine yer bulmuş.